Plage de Trestel > Perros-Guirec > plage de Trestel

 

We verlaten al vlug de GR en wandelen vanaf Port le Goff over het strand. De zeepieren hebben hun best gedaan. De 'tandpastahoopjes' van hun uitwerpselen vormen een buitenaards zicht.

Aan het einde van de baai, noodgedwongen terug op de GR 34, merken we een oude versterking. Deze komt voor op oude plannen van 1801 maar dateert van heel wat vroeger. In de 19de eeuw plaatsten de douaniers hier één van hun observatieposten.

Iets verderop kiezen we, gebruik makend van het laagwater, om onze tocht verder te zetten over de natte stranden, keiophopingen en rotsblokken. We verbazen ons over de vele soorten zeewier, genieten van de uitzichten en ontdekken dat ' l'archiple de sept îles' eigenlijk maar vijf eilanden telt. Een slechte vertaling van het Bretonse 'ar jentilez' ligt aan de basis hiervan.

In Perros-Guirec loont het om in het oude stadsgedeelte een bezoek te brengen aan l'Église de Saint-Jacques. De kerk is gebouwd in roze graniet en één van de mooiste Romaanse kerken in Bretagne.

Op de terugweg volgen we de GR 34 waarbij we bij momenten kunnen genieten van de schaduw van kastanjebomen. En zo komen we weer waar we deze ochtend gestart waren.

Ranolien > Coz Pors en l'ile Renote > Ranolien (19/09/22)

 

Dit gedeelte wordt ook de roze granieten kust bij Ploumanac'h genoemd. De unieke roze granieten rotsen die deels bizarre vormen hebben, gelden als een absoluut hoogtepunt. We zien schildpadden, doodskoprotsen, platte pannenkoeken of de kop van een kat/panter, het achterste van een olifant... monsters die recht uit de zee komen. Je kunt het zo gek niet bedenken.

Onderweg merken we het ronde gebouwtje van waaruit de douaniers de tabaksmokkel poogden tegen te gaan. Of een klein gebouw waar in de 17de eeuw kanonskogels gegoten werden om de kustlijn te verdedigen.

Net voor Saint-Guirec herinnert een bronzen plaquet aan de zin waarmee BBC-radio in 1944 het volledige Bretonse verzet opriep: "Le chapeau de Napoléon est-il toujours à Perros-Guirec?"

Het Oratoire de Saint-Guirec, een kapel midden op het strand, was een bedevaartsoord. Ook voor de meisjes die wensten te huwen was dit een plaats van belang; zij dienden een naald in de neus van het beeld te steken. Bleef deze hangen, dan was er binnen het jaar een huwelijk...

Het haventje van Ploumanac'h, gelegen aan de monding van twee rivieren, en op natuurlijke wijze omgeven van granieten wanden kan niet alleen ons bekoren. De uitstekende ligging was indertijd reeds de Vikingen niet ontgaan.

Beg ar Vilin > Port Scaff > Beg ar Vilin (17/09/22)

 

Het startpunt zijn de oesterkwekerijen op de landtong Beg ar Vilin. We stappen op een vlak parcours, langs plaatsnamen die voor ons moeilijk uit te spreken zijn zoals Crec'h Bleiz. De steeds wisselende uitzichten op allerlei rotsformaties met enkele toppers als Pointe du Chateau en Le Gouffre, waar het zeewater bruisend een diepe rotsspleet binnendringt, illustreren de kracht van de zee. We passeren één van de meest bekende fotomotieven 'huis tussen de twee rotsen', letterlijk te interpreteren. Door een wisselend spel van de brute kracht van het zeewater in combinatie met wind en vorst, zijn rotsen in herkenbare vormen geërodeerd. Deze kregen namen als Rocher des Amoureux (een topper waar menig beeldhouwer alleen maar van kan dromen), of iets verderop de Rocher Napoléon. Van de rots met de leeuw (van Waterloo?) vonden we geen naam.