Dit gedeelte wordt ook de roze granieten kust bij Ploumanac'h genoemd. De unieke roze granieten rotsen die deels bizarre vormen hebben, gelden als een absoluut hoogtepunt. We zien schildpadden, doodskoprotsen, platte pannenkoeken of de kop van een kat/panter, het achterste van een olifant... monsters die recht uit de zee komen. Je kunt het zo gek niet bedenken.
Onderweg merken we het ronde gebouwtje van waaruit de douaniers de tabaksmokkel poogden tegen te gaan. Of een klein gebouw waar in de 17de eeuw kanonskogels gegoten werden om de kustlijn te verdedigen.
Net voor Saint-Guirec herinnert een bronzen plaquet aan de zin waarmee BBC-radio in 1944 het volledige Bretonse verzet opriep: "Le chapeau de Napoléon est-il toujours à Perros-Guirec?"
Het Oratoire de Saint-Guirec, een kapel midden op het strand, was een bedevaartsoord. Ook voor de meisjes die wensten te huwen was dit een plaats van belang; zij dienden een naald in de neus van het beeld te steken. Bleef deze hangen, dan was er binnen het jaar een huwelijk...
Het haventje van Ploumanac'h, gelegen aan de monding van twee rivieren, en op natuurlijke wijze omgeven van granieten wanden kan niet alleen ons bekoren. De uitstekende ligging was indertijd reeds de Vikingen niet ontgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten