In de middeleeuwen was Barfleur één van de belangrijkste havens van de Manche. Volgens de legende vertrok Willem de Veroveraar_ja degene die in Valery-sur-Somme voor het slechte weer ging schuilen_hier om Engeland te veroveren.
Vanaf de 11de eeuw al wordt dit bestempeld als het mooiste haventje van de Manche.
Het inspireerde ook de alhier geboren schilder Paul Signac.
Of Jules Renard die in 1890 over de haven schreef 'met blauw bleekwater alsof een hele groep wasvrouwen er juist de was had gedaan'.
De rotsen en kliffen, die plotseling in de stroming opdoemen of net onder de waterlijn schuilen, hebben al heel wat scheepjes laten vergaan. 'Notre Dame du Grand Retour' wordt een behouden vaart en terugkeer gevraagd.
Oeverzwaluwen maken gretig gebruik om hun nesten te maken
in de "toppings" van de verlaten bunkers.
Iets meer landinwaarts ontdekken we rustige dorpjes midden in uitgestrekte
grasvelden en groentevelden die achter stenen muurtjes of meidoornhagen schuilen.
De vissersboten wachtend op het opkomend water.
Behalve de traditionele visserij van Sint-Jacobsschelpen
worden jaarlijks tot 8000 ton wilde mosselen 'Blondes de Barfleur'
uit de diepe zee gehaald.
3 opmerkingen:
Mosseltjes gegeten in Barfleur...?
Genoemd Blanches de Barfleur.
Zijn niet gekweekte mosselen maar natuurlijk gevangen in volle zee met bootjes(half afgekapt) zoals we gezien hebben in Treport.
Op Google mooi filmpje daarvan gezien.
Geen mossels in Barfleur, maar boterhammetjes op een bankje met zicht op de vissersboten.
Hi Caja’s, jullie stapavontuur levert alweer heel wat mooie foto’s met leuke en leerzame tekstjes op. Geniet verder hand in hand ❤️🐸
Een reactie posten